Zes nieuwe struikelblokken: Herdenking van de slachtoffers van de families Goldbach en Herz

Zes nieuwe struikelblokken: Herdenking van de slachtoffers van de families Goldbach en Herz

Vandaag, op 7 juni 2025, zijn in Nümbrecht nog eens zes struikelblokken gelegd ter herdenking van de slachtoffers van het nationaal-socialisme. Deze gedenkplaten werden door de Keulse kunstenaar Gunter Demnig geplaatst voor de woongebouwen aan Am Hof ​​3 en Marktstraße 4. De burgemeester van Nümbrecht, Hilko Redenius, nam deel aan de ceremonie en benadrukte het belang van het levend houden van de herinnering aan de mensen die vanwege hun geloof werden lastiggevallen, verdreven en vermoord. Deze struikelblokken zijn niet zomaar eenvoudige gedenkplaten, ze zijn het resultaat van intensief onderzoek naar het lot van de families Goldbach en Herz, dat aan het licht kwam via het Federaal Archief. Aan de Marktstrasse 3 werden struikelblokken gelegd voor Rosa Herz (née Ermann) en haar kinderen Paul en Meta. De steen voor haar zoon Werner-Ludwig zal op een later tijdstip worden geplaatst.

De verhalen achter deze gedenkplaten zijn schokkend: Rosa, Meta en Paul Herz werden op 19 juli 1942 naar Keulen-Deutz vervoerd en naar het vernietigingskamp in Minsk/Maly Trostinez gedeporteerd, waar ze vier dagen later werden vermoord. Haar zoon Werner-Ludwig bracht het naar Zuid-Afrika, waar hij in 1992 in Florida/VS stierf. Ook de familie Goldbach werd geëerd: Eugen en Sybilla Goldbach en hun zoon Ludwig woonden vóór hun deportatie in een gettohuis in Keulen-Ehrenfeld. Ludwig was pas 19 jaar oud toen hij gevangen werd gezet in het concentratiekamp Dachau. Tragisch genoeg kwam de hele familie Goldbach op 24 juli 1942 in Minsk/Maly Trostinez aan hun einde.

Een levende herinnering

De struikelblokken staan ​​op plekken waar mensen ooit hebben gewoond en waar hun levensverhalen begonnen. Deze kleine plaquettes zijn veel meer dan memorabilia; Zij betuigen hun respect aan de gedeporteerde en vermoorde Joodse mensen, Sinti en Roma, politiek vervolgde mensen, homoseksuelen, dwangarbeiders, Jehova's Getuigen en slachtoffers van “euthanasie”. Gunter Demnig heeft zijn project, dat in 1992 in Keulen begon, inmiddels uitgebreid tot meer dan 117.000 gedenkplaten in 33 landen. Zelf begon hij op 16 december 1992 met het leggen van het eerste struikelblok voor het stadhuis van Keulen - destijds zonder toestemming, maar met een groot hart voor de slachtoffers.

Wat vooral opmerkelijk is, is dat dit project nu wordt beschouwd als het grootste gedecentraliseerde monument ter wereld. Alleen al in Europa zijn er ruim 90.000 struikelblokken geplaatst, en het aantal neemt voortdurend toe. Gunter Demnig wil de slachtoffers graag hun naam en daarmee hun herinneringen teruggeven. Met zijn struikelblokken wil de kunstenaar de herinnering aan de slachtoffers van het nationaal-socialisme levend houden. Op herdenkingsdagen zoals 9 november komen veel mensen samen om schoonmaakwerkzaamheden uit te voeren en zo de struikelblokken in goede staat te houden.

Kritiek en steun

Ondanks het brede draagvlak zijn er ook kritische stemmen die het project ongepast vinden. Sommige Joodse gemeenschappen, zoals Charlotte Knobloch, beschouwen het leggen van struikelblokken als een gebrek aan respect voor de slachtoffers. Daniel Killy van de Joodse Gemeenschap van Hamburg omschrijft het project zelfs als een “miljoen dollar business”. Niettemin toont het grootste deel van de samenleving solidariteit en erkent het belang van het herdenken van de donkerste hoofdstukken van onze geschiedenis.

Dankzij de app ‘Stolpersteine ​​Deutschland’, die sinds november 2022 beschikbaar is, hebben geïnteresseerde burgers de mogelijkheid om meer te weten te komen over meer dan 35.000 gedenkstenen. Struikelblokken zijn en blijven een levende getuigenis van onze geschiedenis die ons oproept de herinnering levend te houden.

Voor meer informatie over dit aangrijpende onderwerp kunt u de reportages lezen van Oberbergstroom, NDR En dagelijks nieuws lees op.