Μόδα με μήνυμα: οι αναγκαστικές υιοθεσίες στη ΛΔΓ στο επίκεντρο!

Μόδα με μήνυμα: οι αναγκαστικές υιοθεσίες στη ΛΔΓ στο επίκεντρο!

Στη φετινή Εβδομάδα Μόδας του Βερολίνου, ο βερολινέζος σχεδιαστής Kilian Kerner προκάλεσε σάλο με τη νέα του συλλογή, που πραγματεύεται ένα σκοτεινό κεφάλαιο της γερμανικής ιστορίας: τις αναγκαστικές υιοθεσίες στη ΛΔΓ. Το σόου πραγματοποιήθηκε στο Uber Arena και δεν ήταν μόνο μια γιορτή για τα μάτια, αλλά και προκλητική σκέψη. Τα υπερβολικά ρούχα των μοντέλων, εμπνευσμένα από την εμφάνιση των 80s, συνοδεύονταν από ένα τρομακτικό παρατηρητήριο και οθόνες που έγραφαν «Προσοχή, τώρα φεύγεις από το Δυτικό Βερολίνο». Ο Kerner ήθελε να συνδυάσει τόσο την αίγλη όσο και τον τρόμο στα σχέδιά του, όπως αναφέρει το Radio Köln.

Σε αυτή τη συλλογή, που εξερευνά το ύψος της αναγκαστικής υιοθεσίας, τα μοντέλα φορούσαν εντυπωσιακές κουκούλες με συνθήματα όπως «Πού είναι τα παιδιά μας;» και σήκωσε χειρόγραφες αφίσες. Ιδιαίτερα συναρπαστική ήταν η εικόνα ενός αρσενικού μοντέλου που παρουσιάζει μια κούκλα μωρού με ένα τραχύ γκρι κοστούμι. Αυτή η εικόνα έχει σκοπό να απεικονίσει οπτικά τις αδικίες που σχετίζονται με τις υιοθεσίες. Ο ίδιος ο Kerner ευαισθητοποιήθηκε από ένα ντοκιμαντέρ για την ευημερία των παιδιών και τις υιοθεσίες στη ΛΔΓ και ήθελε να χρησιμοποιήσει το έργο του για να επιστήσει την προσοχή του κοινού σε αυτό το θέμα.

Πολιτική διάσταση των αναγκαστικών υιοθεσιών

Οι αναγκαστικές υιοθεσίες στη ΛΔΓ αποτελούν παράδειγμα κρατικής καταστολής. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περίπου 10.000 περιπτώσεις. Μια βασική πτυχή αυτών των πρακτικών ήταν η πίεση που βίωσαν πολλοί γονείς. Το γραφείο ευημερίας νεολαίας μπορούσε να λάβει αποφάσεις χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων που γεννήθηκαν, όπως φαίνεται από το παράδειγμα της Sabine Zapf, η οποία κατέληξε σε ένα σπίτι παιδιών αφού δεν μπόρεσε να φέρει το τρίτο παιδί ως ανύπαντρη μητέρα. Το Deutschlandfunk Kultur αναφέρει την οδυνηρή απώλεια της καθώς ο βιολογικός της πατέρας πάλεψε για την επιστροφή της αλλά απέτυχε.

Οι μητέρες που επλήγησαν από αναγκαστικές υιοθεσίες δέχονταν τεράστια πίεση. Η Viola Greiner-Willibald αναφέρει ότι πολλές γυναίκες δεν τόλμησαν να αντιταχθούν στη στέρηση των παιδιών τους από το κράτος από φόβο καταστολής. Ο οικογενειακός κώδικας της ΛΔΓ δεν έδειχνε έλεος και απαιτούσε τα παιδιά να μεγαλώνουν για να γίνουν «σοσιαλιστικές προσωπικότητες». Το «Der Spiegel» ανέφερε για αυτήν την αποτυχημένη πολιτική ήδη από το 1975, η οποία στη συνέχεια δεν έχει αντιμετωπιστεί επαρκώς μέχρι σήμερα.

Εστίαση στην επεξεργασία

Η επεξεργασία αυτής της ιστορίας δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Το 2019, η Bundestag ζήτησε να μην καταστρέφονται πλέον οι φάκελοι υιοθεσίας και ελήφθησαν μέτρα για τη δημιουργία ενός «κεντρικού γραφείου πληροφοριών και τοποθέτησης». Τα τελικά αποτελέσματα και τα συγκεκριμένα μέτρα είναι ακόμη ασαφή, καθώς μια μελέτη του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Εσωτερικών δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί μέχρι τις αρχές του 2026, όπως τονίζει η Zwangsadoptierte Kinder. Ο ίδιος ο Kerner ζητά όχι μόνο να δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων DNA, αλλά και πρόσβαση σε σημαντικά αρχεία υιοθεσίας για τους πληγέντες γονείς.

Στο τέλος της επίδειξης μόδας παρέμεινε το ερώτημα πόσοι επηρεασμένοι γονείς και παιδιά περιμένουν ακόμη διευκρίνιση και δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι που τους έκλεψαν την ταυτότητα και τα παιδιά τους μέσω της αναγκαστικής υιοθεσίας αξίζουν αυτόν τον απολογισμό. Ο Kilian Kerner ελπίζει να αποκτήσει άλλη μια μπάλα με τη συλλογή του και να λύσει τουλάχιστον δέκα νέες υποθέσεις μέσα σε ένα χρόνο. Η ιστορία των αναγκαστικών υιοθεσιών στη ΛΔΓ είναι τελικά μια ιστορία απώλειας και ακούραστης επιδίωξης δικαιοσύνης.