Μόδα με μήνυμα: Αναγκαστικές υιοθεσίες στο GDR στο προσκήνιο!

Μόδα με μήνυμα: Αναγκαστικές υιοθεσίες στο GDR στο προσκήνιο!

Berlin, Deutschland - Την φετινή εβδομάδα μόδας του Βερολίνου, ο σχεδιαστής του Βερολίνου Kilian Kerner προκάλεσε αναταραχή με τη νέα του συλλογή, η οποία ασχολείται με ένα σκοτεινό κεφάλαιο στη γερμανική ιστορία: τις αναγκαστικές υιοθεσίες στο GDR. Η επίδειξη έλαβε χώρα στην Uber-Arena και δεν ήταν μόνο μια γιορτή για τα μάτια, αλλά επίσης διεγέρθηκε να σκεφτεί. Τα εξωφρενικά ρούχα των μοντέλων, εμπνευσμένα από την εμφάνιση της δεκαετίας του '80, συνοδεύονταν από μια τρομακτική παρακολούθηση και παρακολούθησης που επεσήμαναν την επιγραφή "Προσοχή, τώρα εγκαταλείπουν το Δυτικό Βερολίνο". Έτσι ο Kerner ήθελε να συνδυάσει τόσο τη Shine όσο και τη φρίκη στα σχέδιά του, όπως η ραδιοφωνική κολόνια.

Σε αυτή τη συλλογή, η οποία ασχολείται με την υψηλή φάση των υποχρεωτικών υιοθεσιών, τα μοντέλα έφεραν εντυπωσιακά hoodies με συνθήματα όπως "Πού είναι τα παιδιά μας;" Και κράτησε χειρόγραφες αφίσες. Η εικόνα ενός αρσενικού μοντέλου που παρουσίασε μια κούκλα μωρών σε ένα τραχύ γκρίζο κοστούμι ήταν ιδιαίτερα τσούξιμο. Αυτή η εικόνα προορίζεται να απεικονίσει οπτικά τα παράπονα που σχετίζονται με τις υιοθεσίες. Ο ίδιος ο Kerner γνώριζε αυτό το πρόβλημα μέσω ενός ντοκιμαντέρ σχετικά με την ευημερία των παιδιών και τις υιοθεσίες στο GDR και ήθελε να σχεδιάσει το κοινό με το έργο του σε αυτό το πρόβλημα.

Πολιτική διάσταση των υποχρεωτικών υιοθεσιών

Οι αναγκαστικές υιοθεσίες στο GDR είναι ένα παράδειγμα κρατικής καταστολής. Οι εκτιμήσεις υποθέτουν περίπου 10.000 περιπτώσεις. Μια ουσιαστική πτυχή αυτών των πρακτικών ήταν η πίεση που έζησαν πολλοί γονείς. Το Γραφείο Πρόνοιας Νέων μπόρεσε να λάβει αποφάσεις χωρίς τη συγκατάθεση των φυσικών γονέων, όπως είναι σαφές χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της Sabine Zapf, ο οποίος προσγειώθηκε σε ένα σπίτι των παιδιών, αφού το τρίτο παιδί δεν μπορούσε να αναμένεται μετά από αυτήν ως ανύπαντρη μητέρα. (Deutschlandfunk Kultur] (https://www.deutschlandfunkkultur.de/zwangsadoptions-in-der-ddr-die-gensed-100.html) αναφέρει την επώδυνη απώλεια της επειδή ο βιολογικός της πατέρας αγωνίστηκε για την επιστροφή της, αλλά απέτυχε.

Οι μητέρες που επλήγησαν από υποχρεωτικές υιοθεσίες ήταν υπό τεράστια πίεση. Η Viola Greiner-Willibald αναφέρει ότι πολλές γυναίκες δεν τολμούσαν να σταθούν ενάντια στην απόσυρση των παιδιών τους από το κράτος από το φόβο της καταστολής. Ο οικογενειακός κώδικας του GDR δεν επέτρεψε το Mercy και ζήτησε την ανατροφή σε "σοσιαλιστικές προσωπικότητες". Το "Der Spiegel" ανέφερε ήδη αυτή τη χαμένη πολιτική το 1975, η οποία δεν έχει υποβληθεί επαρκώς σε επεξεργασία στο περαιτέρω επεισόδιο.

Ανασκόπηση στο Focus

Η επεξεργασία αυτής της ιστορίας δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Το Bundestag ρώτησε το 2019 ότι τα αρχεία υιοθεσίας δεν επιτρέπεται πλέον να καταστραφούν και ελήφθησαν μέτρα για τη δημιουργία "κεντρικών πληροφοριών και τοποθέτησης και τοποθέτησης". Τα τελικά αποτελέσματα και τα συγκεκριμένα μέτρα εξακολουθούν να είναι ασαφή, καθώς μια μελέτη του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Εσωτερικών δεν πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι τις αρχές του 2026, ως [αναγκασμένα υιοθετημένα παιδιά] (https://zwangsadopted-kinder.de/aufung- von-zwangsadoptions/). Ο ίδιος ο Kerner απαιτεί να δημιουργηθεί όχι μόνο μια βάση δεδομένων DNA, αλλά και επιτρέπει την πρόσβαση σε σημαντικά αρχεία υιοθεσίας για τους πληγμένους γονείς.

Στο τέλος της επίδειξης μόδας, το ερώτημα παρέμεινε πόσοι γονείς και παιδιά εξακολουθούν να περιμένουν διευκρινίσεις και δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι που είχαν ληστέψει από αναγκαστικές υιοθεσίες της ταυτότητάς τους και τα παιδιά τους αξίζουν αυτή την επεξεργασία. Ο Kilian Kerner ελπίζει να πάρει μια άλλη πέτρα που κυλούσε στη συλλογή του και να φτάσει σε τουλάχιστον δέκα νέες περιπτώσεις πληροφοριών εντός ενός έτους. Η ιστορία των αναγκαστικών υιοθεσιών στο GDR είναι τελικά μια ιστορία απώλειας και ακούραστη προσπάθεια για δικαιοσύνη.