Moda z przesłaniem: przymusowe adopcje w NRD w centrum uwagi!

Moda z przesłaniem: przymusowe adopcje w NRD w centrum uwagi!

Podczas tegorocznego Tygodnia Mody w Berlinie berliński projektant Kilian Kerner wywołał poruszenie swoją nową kolekcją, która dotyczy mrocznego rozdziału w historii Niemiec: przymusowych adopcji w NRD. Występ odbył się w Uber Arenie i był nie tylko ucztą dla oczu, ale i skłaniał do refleksji. Ekstrawaganckim strojom modelek, inspirowanym stylizacją z lat 80., towarzyszyła upiorna wieża strażnicza i monitory z napisem „Uwaga, opuszczasz Berlin Zachodni”. Jak podaje Radio Köln, Kerner chciał połączyć w swoich projektach zarówno glamour, jak i horror.

W tej kolekcji, która eksploruje szczyt przymusowej adopcji, modelki nosiły przyciągające wzrok bluzy z kapturem z hasłami takimi jak „Gdzie są nasze dzieci?” i trzymał odręcznie napisane plakaty. Szczególnie ekscytujące było zdjęcie modela przedstawiającego lalkę bobas w szorstkim szarym garniturze. Ten obraz ma na celu wizualne zilustrowanie niesprawiedliwości związanej z adopcjami. Sam Kerner został uwrażliwiony filmem dokumentalnym na temat opieki nad dziećmi i adopcji w NRD i chciał za pomocą swojej pracy zwrócić uwagę opinii publicznej na ten problem.

Polityczny wymiar adopcji przymusowych

Przymusowe adopcje w NRD są przykładem represji państwowych. Szacunki mówią o około 10 000 przypadków. Kluczowym aspektem tych praktyk była presja, jakiej doświadczało wielu rodziców. Urząd ds. Młodzieży mógł podejmować decyzje bez zgody biologicznych rodziców, co widać na przykładzie Sabine Zapf, która trafiła do domu dziecka, ponieważ samotnie nie była w stanie urodzić trzeciego dziecka. Deutschlandfunk Kultur donosi o jej bolesnej stracie, gdy jej biologiczny ojciec walczył o jej powrót, ale poniósł porażkę.

Matki dotknięte przymusowymi adopcjami znajdowały się pod ogromną presją. Viola Greiner-Willibald donosi, że wiele kobiet nie odważyło się przeciwstawić pozbawieniu dzieci przez państwo ze strachu przed represjami. Kodeks rodzinny NRD nie okazał litości i wymagał wychowania dzieci na „osobowości socjalistyczne”. „Der Spiegel” donosił o tej nieudanej polityce już w 1975 r., która później nie została odpowiednio poruszona do dziś.

Skoncentruj się na przetwarzaniu

Przetwarzanie tej historii nie zostało jeszcze zakończone. W 2019 r. Bundestag zaapelował o zaprzestanie niszczenia akt adopcyjnych i podjęto działania w celu utworzenia „centralnego biura informacji i pośrednictwa pracy”. Ostateczne wyniki i konkretne działania nie są jeszcze jasne, ponieważ badanie Federalnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ma zakończyć się dopiero na początku 2026 r., jak podkreśla Zwangsadoptierte Kinder. Sam Kerner wzywa nie tylko do utworzenia bazy danych DNA, ale także do zapewnienia rodzicom dotkniętym chorobą dostępu do ważnych akt adopcyjnych.

Pod koniec pokazu mody pozostało pytanie, ilu rodziców i dzieci dotkniętych tragedią nadal czeka na wyjaśnienia i sprawiedliwość. Na taki rachunek zasługują ludzie, którzy zostali okradzieni z tożsamości i ich dzieci w drodze przymusowej adopcji. Kilian Kerner ma nadzieję, że w ciągu roku uda mu się ponownie rozkręcić swoją kolekcję i rozwiązać co najmniej dziesięć nowych spraw. Historia przymusowych adopcji w NRD to w ostatecznym rozrachunku historia straty i niestrudzonego dążenia do sprawiedliwości.