Mode met boodschap: gedwongen adopties in de DDR in de schijnwerpers!

Mode met boodschap: gedwongen adopties in de DDR in de schijnwerpers!

Berlin, Deutschland - Tijdens de Berlin Fashion Week van dit jaar veroorzaakte de Berlijnse ontwerper Kilian Kerner een opschudding met zijn nieuwe collectie, die zich bezighoudt met een donker hoofdstuk in de Duitse geschiedenis: de gedwongen adopties in de DDR. De show vond plaats in de Uber-arena en was niet alleen een feest voor de ogen, maar ook gestimuleerd om te denken. De extravagante outfits van de modellen, geïnspireerd door de look uit de jaren 80, werden vergezeld door een griezelige wachttoren en monitors die op de inscriptie "aandacht gaven, ze verlaten nu West Berlijn". Dus wilde Kerner zowel Shine als de horror in zijn ontwerpen combineren, zoals Radio Cologne.

In deze collectie, die zich bezighoudt met de hoge fase van de verplichte adopties, droegen de modellen opvallende hoodies met slogans als "Waar zijn onze kinderen?" En hield handgeschreven posters op. Het beeld van een mannelijk model dat een babypop in een ruw grijs pak presenteerde, was bijzonder tintelend. Deze foto is bedoeld om de klachten die verband houden met de adopties visueel te illustreren. Kerner zelf werd op de hoogte gebracht van dit probleem door een documentaire over kinderwelzijn en adopties in de DDR en wilde het publiek trekken met zijn werk over dit probleem.

Politieke dimensie van de verplichte adopties

De gedwongen adopties in de DDR zijn een voorbeeld van staatsrepressie. Schattingen gaan uit van ongeveer 10.000 gevallen. Een essentieel aspect van deze praktijken was de druk die veel ouders ervoeren. Het Office Youth Welfare was in staat om beslissingen te nemen zonder toestemming van de fysieke ouders, zoals duidelijk is met behulp van het voorbeeld van Sabine Zapf, die in een kindertehuis landde nadat het derde kind niet achter haar kon worden verwacht als alleenstaande moeder. Deutschlandfunk Kultur rapporteert over haar pijnlijke verlies omdat haar biologische vader vocht voor haar terugkeer, maar faalde.

De moeders die getroffen zijn door verplichte adopties waren onder enorme druk. Viola Greiner-Willibald meldt dat veel vrouwen niet durfden te staan ​​tegen de terugtrekking van hun kinderen door de angst voor repressie. De familiecode van de DDR stond geen genade toe en riep op tot de opvoeding voor "socialistische persoonlijkheden". "Der Spiegel" meldde deze gemiste politiek al in 1975, die in de verdere aflevering niet voldoende is verwerkt.

beoordeling in focus

De verwerking van dit verhaal is nog niet voltooid. De Bundestag vroeg in 2019 dat adoptiebestanden niet langer mogen worden vernietigd en er zijn stappen ondernomen om een ​​"centrale informatie- en plaatsing- en plaatsingsbureau" op te zetten. De uiteindelijke resultaten en concrete maatregelen zijn nog steeds onduidelijk, omdat een studie van het federale ministerie van Binnenlandse Zaken pas begin 2026 moet worden voltooid, zoals [gedwongen geadopteerde kinderen] (https://zwangsadopted-kinder.de/aufung- von-zwangsadoptions/). Kerner zelf eist dat niet alleen een DNA -database is opgezet, maar ook toegang maakt tot belangrijke adoptiebestanden voor getroffen ouders.

Aan het einde van de modeshow bleef de vraag hoeveel getroffen ouders en kinderen nog steeds wachten op opheldering en gerechtigheid. De mensen die werden beroofd door gedwongen adopties van hun identiteit en kinderen verdienen deze verwerking. Kilian Kerner hoopt nog een steen door zijn collectie te laten rollen en binnen een jaar minstens tien nieuwe informatiegevallen te bereiken. De geschiedenis van gedwongen adopties in de DDR is uiteindelijk een verhaal van verlies en onvermoeibaar streven naar gerechtigheid.