Keulen in noodtoestand: daklozen strijden tegen verwaarlozing en drugsellende

Keulen in noodtoestand: daklozen strijden tegen verwaarlozing en drugsellende

De discussie over dakloosheid en het verergerende drugsprobleem in Keulen wint aan kracht. Het debat kreeg bijzondere aandacht toen burgemeester Henriette Reker in 2024 de groeiende verwaarlozing in de stad aan de kaak stelde. “Dit is een probleem voor de samenleving als geheel”, stelde ze, waarbij ze benadrukte dat hun rol in deze kwestie vaak wordt overschat. De feiten spreken voor zich: het aantal daklozen is de afgelopen tien jaar meer dan verdubbeld – van iets meer dan 3.000 in 2010 tot ruim 7.000 in 2020. Vooral migranten worden getroffen, aangezien elke tweede dakloze in Noordrijn-Westfalen een niet-Duitse nationaliteit heeft, aangezien geliefdeinkoeln.com gemeld.

“We kunnen de realiteit niet langer negeren”, zegt Leo Büchner, die in een noodopvangcentrum werd geplaatst nadat hij zijn appartement was kwijtgeraakt. Nog geen twee dagen later werd hij beroofd en moest hij verhuizen naar een daklozenhotel, waar hij een kamer deelt met twee andere mensen. Voor hem is de zichtbaarheid van dakloosheid en drugsellende in Keulen nu onderdeel van het dagelijks leven.

Hoofd Sociale Zaken Harald Rau heeft al gereageerd op het toegenomen hulpaanbod en is van plan drie nieuwe verslavingszorgcentra te openen. Het Keulse transportbedrijf heeft daarentegen beperkende maatregelen aangekondigd tegen overnachten in metrohaltes. De Keulse CDU roept zelfs op tot de evacuatie van daklozenplekken zoals Neumarkt. Maar deze aanpak stuit op weerstand: Büchner toont begrip voor de zorgen van de bewoners, maar ziet uitzetting niet als oplossing – er staan ​​immers voldoende leegstaande appartementen in Keulen.

Kritiek van getroffenen

Een andere stem is die van Kim, die na een jaar op straat nu een appartement heeft. Ze beschrijft de metrohaltes als toevluchtsoorden voor veel daklozen en spreekt de dringende wens uit voor meer psychologische ondersteuning en een heroverweging van het huisvestingsbeleid. Michael, een 49-jarige, leeft al bijna dertig jaar op straat en heeft de stemming in de stad agressiever zien worden. “De nieuwe medicijnen zoals crack en fentanyl maken de situatie nog erger”, meldt hij en roept dringend op tot betere alternatieven en lounges voor drugsverslaafden.

De gezondheidsaspecten van dakloosheid staan ​​centraal in een uitgebreide discussie. Dat blijkt uit een gedeeltelijk rapport van de Europees Parlement Daklozen zijn vaak betrokken bij een intensieve vorm van sociale uitsluiting, wat leidt tot verhoogde gezondheidsrisico's. Ze worden vaak geconfronteerd met enorme uitdagingen bij het verkrijgen van toegang tot sociale diensten. Het verband tussen drugsgebruik en dakloosheid is complex en vereist een holistische benadering om effectieve ondersteuning te bieden.

Oproep tot actie

De situatie is bedreigend en de getroffen stemmen eisen meer dan alleen symbolische politiek. Als teken van verandering organiseert hij op 10 oktober samen met Kim een ​​sociale stadstour, waarbij burgers en geïnteresseerden de kans krijgen om uit de eerste hand de realiteit van dakloosheid in Keulen te ervaren. De inschrijvingen zijn onder tour@draussenseiter-koeln.de mogelijk. Het wordt duidelijk: om de uitdagingen van het omgaan met dakloosheid en verslaving aan te pakken, is niet alleen een politieke herschikking nodig, maar ook uw stem en uw inzet voor een stad van solidariteit.