Έξι νέα εμπόδια: Η μνήμη των θυμάτων των οικογενειών Goldbach και Herz

Έξι νέα εμπόδια: Η μνήμη των θυμάτων των οικογενειών Goldbach και Herz

Σήμερα, στις 7 Ιουνίου 2025, άλλα έξι εμπόδια τοποθετήθηκαν στη Nümbrecht για να τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων του εθνικοσοσιαλισμού. Αυτές οι αναμνηστικές πλάκες τοποθετήθηκαν από τον καλλιτέχνη της Κολωνίας Gunter Demnig μπροστά από τα κτίρια κατοικιών στις Am Hof ​​3 και Marktstraße 4. Ο δήμαρχος της Nümbrecht, Hilko Redenius, συμμετείχε στην τελετή και τόνισε τη σημασία της διατήρησης ζωντανής της μνήμης των ανθρώπων που παρενοχλήθηκαν, εκδιώχθηκαν λόγω της πίστης τους και δολοφονήθηκαν. Αυτά τα εμπόδια δεν είναι απλώς απλές αναμνηστικές πλάκες, είναι το αποτέλεσμα εντατικής έρευνας για την τύχη των οικογενειών Goldbach και Herz, που ήρθαν στο φως μέσω των Ομοσπονδιακών Αρχείων. Στην Marktstrasse 3 τέθηκαν πέτρες για τη Rosa Herz (το όνομα Ermann) και τα παιδιά της Paul και Meta. Η πέτρα για τον γιο της Werner-Ludwig θα εγκατασταθεί αργότερα.

Οι ιστορίες πίσω από αυτές τις αναμνηστικές πλάκες είναι συγκλονιστικές: η Rosa, ο Meta και ο Paul Herz μεταφέρθηκαν στην Κολωνία-Deutz στις 19 Ιουλίου 1942 και απελάθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης στο Minsk/Maly Trostinez, όπου δολοφονήθηκαν τέσσερις ημέρες αργότερα. Ο γιος της Werner-Ludwig το έφερε στη Νότια Αφρική, όπου πέθανε στη Φλόριντα/ΗΠΑ το 1992. Η οικογένεια Goldbach τιμήθηκε επίσης: Ο Eugen και η Sybilla Goldbach και ο γιος τους Ludwig ζούσαν σε ένα γκέτο στην Κολωνία-Ehrenfeld πριν από την απέλασή τους. Ο Λούντβιχ ήταν μόλις 19 ετών όταν φυλακίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Τραγικά, ολόκληρη η οικογένεια Γκόλντμπαχ βρήκε το τέλος της στις 24 Ιουλίου 1942 στο Μινσκ/Maly Trostinez.

Ζωντανή ανάμνηση

Τα εμπόδια στέκονται σε μέρη όπου κάποτε ζούσαν άνθρωποι και όπου ξεκίνησαν οι ιστορίες της ζωής τους. Αυτές οι μικρές πλάκες είναι πολύ περισσότερα από αναμνηστικά. Αποδίδουν το σεβασμό τους στους απελαθέντες και δολοφονημένους Εβραίους, Σίντι και Ρομά, πολιτικά διωκόμενους, ομοφυλόφιλους, καταναγκαστικούς εργάτες, Μάρτυρες του Ιεχωβά και θύματα «ευθανασίας». Ο Gunter Demnig έχει τώρα επεκτείνει το έργο του, το οποίο ξεκίνησε στην Κολωνία το 1992, σε περισσότερες από 117.000 αναμνηστικές πλακέτες σε 33 χώρες. Ο ίδιος άρχισε να βάζει το πρώτο εμπόδιο μπροστά από το Δημαρχείο της Κολωνίας στις 16 Δεκεμβρίου 1992 - χωρίς άδεια τότε, αλλά με μεγάλη καρδιά για τα θύματα.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι ότι το έργο αυτό θεωρείται πλέον το μεγαλύτερο αποκεντρωμένο μνημείο στον κόσμο. Πάνω από 90.000 εμπόδια έχουν τοποθετηθεί μόνο στην Ευρώπη και ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς. Ο Gunter Demnig θα ήθελε να επιστρέψει στα θύματα τα ονόματά τους και συνεπώς τις αναμνήσεις τους. Με τα εμπόδια του, ο καλλιτέχνης στοχεύει να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη των θυμάτων του εθνικοσοσιαλισμού. Στις ημέρες μνήμης όπως η 9η Νοεμβρίου, πολλοί άνθρωποι συγκεντρώνονται για να πραγματοποιήσουν δραστηριότητες καθαρισμού και έτσι να διατηρήσουν τα εμπόδια σε κατάλληλη κατάσταση.

Κριτική και υποστήριξη

Παρά την ευρεία υποστήριξη, υπάρχουν επίσης επικριτικές φωνές που βρίσκουν το έργο ακατάλληλο. Ορισμένες εβραϊκές κοινότητες, όπως η Charlotte Knobloch, βλέπουν την τοποθέτηση φραγμών ως ασέβεια προς τα θύματα. Ο Daniel Killy από την Εβραϊκή Κοινότητα του Αμβούργου περιγράφει μάλιστα το έργο ως «επιχείρηση εκατομμυρίων δολαρίων». Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας δείχνει αλληλεγγύη και αναγνωρίζει τη σημασία της ανάμνησης των πιο σκοτεινών κεφαλαίων της ιστορίας μας.

Χάρη στην εφαρμογή «Stolpersteine Deutschland», η οποία είναι διαθέσιμη από τον Νοέμβριο του 2022, οι ενδιαφερόμενοι πολίτες έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν για περισσότερες από 35.000 πέτρες μνημείων. Τα εμπόδια είναι και παραμένουν μια ζωντανή μαρτυρία της ιστορίας μας που μας καλεί να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το κινούμενο θέμα, μπορείτε να διαβάσετε τις αναφορές από Ρεύμα Oberberg, NDR και καθημερινά νέα διαβάστε.