Memorial Stone στο Göttingen: Μνήμη των αναγκαστικών εργάτων της ναζιστικής εποχής

Memorial Stone στο Göttingen: Μνήμη των αναγκαστικών εργάτων της ναζιστικής εποχής

Köln-Deutz, Deutschland - Σε ένα σημαντικό βήμα για την εργασία μνήμης, ο επίτροπος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για τον πολιτισμό και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, Weimer, ανακοίνωσε την υποστήριξη για 13 τοπικά έργα σήμερα. Κάτω από το κοινό έργο "Αναμνηστικά: Halt! Εδώ υπενθυμίζεται η ναζιστική ιστορία", το επίκεντρο είναι επίσης στο σιδηροδρομικό σταθμό Deutz Cologne. Σκοπός αυτού του προγράμματος είναι να διατηρήσει τη μνήμη της καταναγκαστικής εργασίας ζωντανή κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής και να επιστήσει την προσοχή στις ατομικές μοίρες των θυμάτων της εποχής. Όπως αναφέρθηκε [Deutschlandfunk] (https://www.deutschlandfunk.de/foerderung-fuer-history project-an-bahnhoefen-100.html), ένα εκατομμύριο ευρώ από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και 100.000 ευρώ από το ίδρυμα EVZ.

Οι σιδηροδρομικοί σταθμοί της χώρας κάποτε ενεργούσαν ως κεντρικές τοποθεσίες της εθνικής σοσιαλιστικής βίας. Οι άνθρωποι στάλθηκαν συχνά σε καταναγκαστική εργασία εδώ, ενώ σήμερα μπορούν να βρεθούν μόνο μερικά ίχνη αυτής της ιστορίας. Πάνω από 100 ιδέες έργων υποβλήθηκαν, οι οποίες προωθούν κυρίως πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών που ασχολούνται με το σκοτεινό παρελθόν. Η συνειδητοποίηση αυτού του θέματος ενισχύεται από τις πολυάριθμες μορφές εκπαιδευτικών, αναμνηστικών και εκδηλώσεων.

διορατικότητα για την καταναγκαστική εργασία

Τι σημαίνει στην πραγματικότητα η αναγκαστική εργασία; Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η γερμανική πολεμική οικονομία δεν διέθετε πολλούς εργαζόμενους, οι οποίοι οδήγησαν στη μαζική πρόσληψη ανθρώπων από επιθετικές χώρες όπως η Πολωνία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Δυτική Ευρώπη. Από το 1940, αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες ήταν υποχρεωτικές να διατηρήσουν τη γερμανική βιομηχανία. Σύμφωνα με το [BPB] (https://www.bpb.de/themen/nationaloism- second-weltkrieg/ns-zwangsarbeit/222627/ueberblick-die-nationalist-zwangsbeit/), οι ξένοι εργαζόμενοι παρείχαν περισσότερο από το ένα τρίμηνο του εργατικού δυναμικού σε πολλές εταιρείες, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και 60 %. Τον Αύγουστο του 1944, περίπου έξι εκατομμύρια πολιτικοί εργάτες που εργάστηκαν στη Γερμανία, συμπεριλαμβανομένων πολλών γυναικών.

Οι συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων ήταν συχνά καταστροφικές. Οι ανατολικοί εργαζόμενοι και οι πολωνοί αναγκαστικοί εργάτες γνώρισαν ιδιαίτερα σκληρές διακρίσεις και αγαθά αυθαίρετων ενεργειών της Γκεστάπο. Ενώ ορισμένοι ειδικοί από τη Δυτική Ευρώπη είχαν σχετικά καλύτερες συνθήκες, οι περισσότεροι καταναγκασμένοι εργάτες υπέφεραν από πείνα και κακή διαμονή. Πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να ξεφύγουν από το εκμεταλλευτικό έργο, αλλά έπρεπε να υπολογίζουν σε σκληρές τιμωρίες.

Πολιτισμός μνήμης και μελλοντικές προοπτικές

Η αυξανόμενη προσοχή στα γεγονότα εκείνης της εποχής δεν είναι μόνο ένα σημάδι σεβασμού για τα θύματα, αλλά και ένα σημαντικό βήμα προς την αντιμετώπιση της ιστορίας. Οι φωνές των επιζώντων ακούγονται και αναγνωρίζονται με τη συζήτηση αποζημίωσης, η οποία αυξήθηκε μόνο 65 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου. Το Ίδρυμα "Μνήμη, Ευθύνη και Μέλλον" κατέβαλε πάνω από 4,7 δισεκατομμύρια ευρώ σε 1,7 εκατομμύρια επιζώντες, το οποίο είναι καθυστερημένη αναγνώριση.

Υπάρχουν επίσης ψηφιακές πρωτοβουλίες, όπως το Αρχείο Συνέντευξης "Καταναλωμένη Εργασία 1939-1945", η οποία δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα "Μνήμης, Ευθύνης και Μελλοντικού", καθώς και το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και το γερμανικό ιστορικό μουσείο. Αυτό το αρχείο στοχεύει να διατηρήσει και να κάνει τις αναμνήσεις πάνω από 20 εκατομμυρίων ανθρώπων που έπρεπε να κάνουν αναγκαστική εργασία για την Εθνική Σοσιαλιστική Γερμανία, όπως [https://www.zwangsbeit-archiv.de/impressum/index.html) αναφέρει.

Τα έργα που εφαρμόζονται τώρα στην Κολωνία και σε άλλες πόλεις είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν θέλετε μόνο να τιμήσετε, αλλά και να επιτρέψετε τη μάθηση έτσι ώστε το παρελθόν να μην ξεχαστεί. Μέσα από αυτές τις πρωτοβουλίες, ως κοινωνία, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι οι φωνές του παρελθόντος ροής στο παρόν και το μέλλον μας.